เล่าเรื่อง     meeting   รุ่น  6   เมื่อ  31 ต.ค. 2551

  หลังจากที่ได้มีการกำหนดวันนัดพบและสถานที่นัดพบกันเรียบร้อยแล้วโดยใช้ทั้งระบบ  Hi-tech  และ  Low-tech  ที่ว่า  Hi-tech ก็คือมีการส่ง e-mail ถึงคนที่แจ้ง  e-mail address ไว้ในทำเนียบรุ่น  และด้วยความที่กลัวว่าเจ้าของจะไม่ได้เปิดอ่าน  (  เพราะเพื่อนเราบางคน นานๆถึงจะเปิดอ่าน  อีแมว  กันสักครั้งหนึ่ง ) ก็มีการโทรศัพท์ย้ำกันอีกรอบหนึ่งด้วย   เรียกว่ากันพลาดกันเต็มที่      สำหรับผู้ที่ไม่ยอมเปิดเผย  e-mail address  หรือผู้ที่เราสืบทราบมาว่าเป็นผู้บริหารระดับสูงมีเลขาเป็นผู้จัดการเรื่อง  e-mail ให้  ( เราไม่ได้พูดนะว่าเปิดเองไม่เป็น  !!!!!!!!! หรือไม่มี  !!!!!!!! )  ก็มีการแจ้งกันทางโทรศัพท์  เรียกว่าจะยังไงๆ  ระบบ Low-tech  ก็ยังเชื่อถือได้เสมอ    พวกเราก็ได้พบกันรวมแล้ว  20 คนพอดี  ตามรายชื่อต่อไปนี้ 

นอกจากนั้นยังมีพี่รุ่น  5  และน้องรุ่น  20 กว่าๆ  มาร่วมด้วย 2 คน  คือ พี่บุญโชติ  ภูมิผิว  และ อเนก บุญสม

                           งานนี้ถึงแม้จะมีการส่งแผนที่ของร้านให้กันแล้ว และเคยมานัดพบกันที่นี่แล้วก็ตาม  สกลธร ( อัมพร )  ประธานรุ่นของเราก็ต้อง   U turn  ซะไม่รู้กี่รอบ  กว่าจะหาร้านเจอ ..............   พี่สังข์ หรือ อีแต๋น ของน้องๆ ซึ่งบ้านอยู่ฝั่งธน  โดน ผบ.ทบ.               ( ผู้บังคับบัญชาที่บ้าน  หรือเรียกง่ายๆว่าภรรยา นั่นแหละ ) และลูกบังเกิดเกล้า   ไม่อนุญาตให้ขับรถ  ( สอบถามได้ความว่า  ปีนี้อายุเต็ม 68  ย่าง 69 แล้ว ) พี่เขาก็เลยต้องมาด้วยรถเมล์แอร์  ลงที่ทางแยก  เกษตร – นวมินทร์    แล้วก็เดินมาที่ร้าน  ไม่ใกล้ไม่ไกล  2 ก.ม. กว่าๆเท่านั้นเอง           ( แบบนี้เรียกว่า   ตั้งใจมาจริงๆ  พี่เขาแต่งตัวทะมัดทะแมงเตรียมพร้อมเลยแหละ  ใส่รองเท้าผ้าใบ ใส่หมวก  เดินแบบสมาร์ทจนนึกไม่ถึงว่าอายุ 68 แล้ว )    ตอนขากลับก็เลยต้องบอกกับสกลธรว่าฝากพี่สังข์กลับด้วยนะ   แต่อาจจะต้องไป  U turn ที่สุไหงโกลกนะ  ต้องทำใจหน่อย

คนที่มาถึงงานก็แจกของชำร่วยทันที  จนนึกว่าเป็นงานแต่งงาน  คือกิตติ   คราวนี้เป็นของชำร่วยของยา  Lipitor  คราวหน้าขอเป็นยา  Viagra  ก็แล้วกันนะเพื่อน ................. คนที่หายหน้าหายตาไปร่วมๆ 30 ปี เพราะไปทำงานอยู่ต่างประเทศ  ไม่มีใครเจอเลยก็มางานนี้ ด้วย ( อ๊ะ   อ๊ะ.. อย่าเพิ่งเข้าใจผิด  คิดว่าเป็น ต๋อย  ดนุตร )   เขาผู้นั้น  รูปร่างยังผอมเพรียวเหมือนสมัยยังเรียนอยู่  สิ่งที่แปลกตาไปคือผมที่เป็นสีดอกเลา   เขาผู้นั้นคือ  พิจารณ์........... พี่โรจน์  หรือพี่ห้อย  ของน้องๆ  ถึงแม้เกษียณแล้วก็ยังทำงานที่ ช่อง 3 และสอนหนังสือเป็นครั้งคราว   ได้ทราบมาว่าถึงแม้พี่จะเป็นรุ่น 1  และมาเรียนปี 4-5 ร่วม กับรุ่น 6   พี่เขาก็สนิทกับรุ่น 6 มากกว่ารุ่น 1 นะ  น้องๆซูฮกพี่รุ่นใหญ่คนนี้นะคะ ( รุ่นใหญ่จริงๆนะ  ไม่ได้โม้  เพราะตอนนี้น้ำหนัก 100 ก.ก.  พอดิบพอดี ) .................... เสกสรร  ( จุ๊น ) บุรุษผู้  busy มากๆ ก็สามารถปลีกเวลามาพบเพื่อนๆได้สำหรับงานนี้    พร้อมทั้งแจกการ์ดแต่งงาน   ( ไม่ได้แต่งใหม่อีกครั้งหรอก  แต่เป็นงานแต่งลูกชายคนเล็กน่ะ ) วันที่ 7 ธ.ค. นี้................ พินิตร ( บุ๋ม ) มาพร้อมภรรยาและลูกสาวหนึ่งเดียวคนนี้  ซึ่งตอนนี้เรียนชั้น ป.4 แล้วนะ  คนนี้ก็มีของแจกเพื่อนๆเหมือนกัน  เป็นหนังสือธรรมะ  สาธุ............... วิชาญ ( ก๊วย )  เจ้าของไร่องุ่นที่ กลางดง    เพิ่งผ่านการสูญเสียคนอันเป็นที่รัก คือภรรยา เมื่อไม่นานมานี้  ก็มาร่วมงานด้วย    นัดพบคราวหน้าไปพบกันที่ไร่ก็น่าจะดีนะจะได้เปลี่ยนบรรยากาศ    เจ้าของไร่ ว่าไง .................งานนี้ต้องขอบคุณ  น้อย ( สุรพล ) กิตติ  อุทัย  และประทีป  ที่ช่วยเป็นธุระทั้งจองร้าน นัดหมาย     ส่งข่าว  ทำแผนที่ และขึ้น Web.  ขอจงทำต่อไปนะเพื่อน  ไม่งั้นพวกเราคงไม่ค่อยได้มีโอกาสเจอกัน  ถ้าไม่มีผู้เป็นธุระ  เวลาเหลือน้อยลงเรื่อยๆแล้ว   ดูในทำเนียบรุ่นแล้วใจหายนะ “ถึงแก่กรรม” กันไปหลายคนแล้ว..............

                รุ่งพันธ์ ( ลูกน้ำ )  ยังรักษามาดเดิมไว้ตลอดเวลา   ดูท่าทางว่าวิทยายุทธคงจะแก่กล้าขึ้นมาก  เข้าใจว่าเพิ่งออกมาจากสำนักที่เขาเหลียงซาน     เลื่อมใสๆ    ข้าน้อย  ขอคารวะท่านหนึ่งจอก ................. เช่นเดียวกับ  มานิจ  ผู้เรียบร้อย  ก็ยังเรียบร้อยเหมือนสมัยเรียน  และขยัน “ มาตามนัด”   เสมอ  แต่วันงาน  พอฝนตก รีบขอตัวกลับบ้าน  บอกว่า  คุณภรรยาสั่งไว้ว่า ฝนตกให้รีบกลับบ้าน  ( เอ .. กลับไปทำอะไร  มิทราบ )................ตุ้ม ( เสมอใจ )  มาดเข้มมาเลย งานนี้  ต้องคอยยิ้มตลอดเวลา ไม่งั้นหาตัวไม่เจอ  ก็พี่แกเล่นเทนนิสกลางแดดทุกวัน   จะลงแข่งแทน ภราดรเหรอพี่ ..................ผู้ที่หน้าตาและร่างกายแทบจะไม่เปลี่ยนแปลงไปจากที่เจอกันครั้งสุดท้ายนานมาแล้ว หนุ่มอย่างไรก็ยังหนุ่มอย่างนั้น               เรียกว่ากาลเวลาไม่สามารถทำร้ายเขาผู้นี้ได้เลยน่าจะได้แก่  หนุ่ย ( สุรพรรณ )  พี่กินน้ำค้างแทนข้าวหรืออย่างไร วานบอก .............แอ้ด ( อารี )  ผู้ที่ทำลายสถิติ ว่ามีลูกอายุน้อยที่สุดในรุ่น ( อายุลูกนะ  ไม่ใช่อายุพ่อ )   มาถึงงานช้ากว่าใคร  ต้องเห็นใจนะ  กว่าจะอาบน้ำป้อนข้าวลูกเสร็จ  เฮ้อ...  บอกแล้วไม่เชื่อว่าอย่ามัวไหว้ครูอย่างเดียว ..................พัฒนะ  เป็นอีกคนในรุ่นที่มาร่วมแทบจะทุกครั้งที่มีการนัดหมาย   น่าจะมีการแจกรางวัลให้กับผู้ขยันมาร่วมงานนะนี่...............เห็น   สุพจน์ กับ สุรพงษ์   นัดหมายเล่นกอล์ฟกันเป็นนานสองนาน   ไม่รู้ตกลงกันได้ก่อนงานเลิกหรือเปล่า    พจน์ .. เราขอเตือนนายนะ  เจ้าโล้นน่ะ   ตั้งแต่  early retired  ออกมา    แก เล่นกอล์ฟ อาทิตย์ละไม่มากหรอก แค่ 8 วันเท่านั้น   เพราะคุณภรรยาไม่อยากให้อยู่บ้าน  รำคาญชายวัยทองน่ะ ...................งานนี้มีผู้หญิงในรุ่นมาร่วมงานคนเดียวคือ ติ่ง ( รัชนี )  ก็เลยต้องรับใช้เพื่อนๆหนักหน่อย   ทั้งดูแลเรื่องอาหารให้ทั่วถึง  ทำรายชื่อผู้มางาน  คำนวณค่าใช้จ่ายและเป็นเหรัญญิก เก็บเงิน  จ่ายเงิน  ( ไหนบอกว่าสิทธิเท่าเทียมกันไงล่ะ )

                      เราต่างแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้าน (มัน)คนนั้น   ด้วยความรู้สึกมีความสุขที่ได้เจอเพื่อนเก่า  และคิดถึงเพื่อนๆที่ไม่ได้มาร่วมงาน  เราคุยกันว่าคงเป็นไปได้ยากที่จะมีโอกาสเจอกันครบทุกคน  เพราะว่างไม่ตรงกัน  แต่อย่างน้อยเราจะพยายามจัดนัดพบให้บ่อยขึ้นเพื่อที่ว่าเพื่อนๆจะได้มีโอกาสผลัดเปลี่ยนมาเจอกันตามแต่ใครจะว่าง   สำหรับครั้งนี้ก็ขอเล่าและแซวกันเล่นพอหอมปากหอมคอแค่นี้     อยากให้เพื่อนๆช่วยกันเขียนอะไรก็ได้  มาลงใน  web.ของพวกเราหน่อย  อาจจะเป็นอะไรสั้นๆก็ได้  เพราะได้ยิน webmaster ( อุทัย ) บ่นเบาๆว่าไม่ค่อยมีคนสนใจเลย  ( น้อยใจแล้วนะ  ....... เอ้า   พวกเราช่วยกันหน่อย )